Νόμος 4384/2016 – Άρθρο 34 – Διεπαγγελματικές οργανώσεις

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΙΣΧΥΟΣ: 

26/04/2016

1. Διεπαγγελματικές οργανώσεις είναι νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που συνιστώνται, σύμφωνα με τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα ανά τομέα αγροτικών προϊόντων και αποτελούνται από εκπροσώπους οικονομικών δραστηριοτήτων που συνδέονται με την παραγωγή των προϊόντων αυτών.

2. Οι διεπαγγελματικές οργανώσεις συγκροτούνται, λειτουργούν και αναγνωρίζονται, σύμφωνα με το ενωσιακό δίκαιο και τα συμπληρωματικά εθνικά μέτρα εφαρμογής του.

3. Οι διεπαγγελματικές οργανώσεις εποπτεύονται από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και αναγνωρίζονται και ελέγχονται από τις αρμόδιες καθ’ ύλην υπηρεσίες του Υπουργείου, ανάλογα με τον τομέα αγροτικών προϊόντων που τις αφορούν.

4. Μόνο μία (1) διεπαγγελματική οργάνωση αναγνωρίζεται σε εθνικό επίπεδο για κάθε προϊόν ή κοινή ομάδα προϊόντων.

5. Οι διεπαγγελματικές οργανώσεις, στα πλαίσια εκπλήρωσης του σκοπού και των ειδικότερων στόχων τους, συνεργάζονται κατά περίπτωση με άλλους φορείς, όπως είναι ιδίως οι αγροδιατροφικές συμπράξεις της Περιφέρειας του άρθρου 35 και οι ομάδες προστασίας και διαχείρισης προϊόντων ΠΟΠ/ΠΓΕ/ΕΠΙΠ του άρθρου 38.

Νόμος 4015/2011 – Αρθρο 8 – Παράγραφος 1

Διεπαγγελματικές οργανώσεις 

Το άρθρο 1 του ν. 2732/1999 (Α’ 154) αντικαθίσταται ως εξής:
1. Διεπαγγελματικές οργανώσεις, σύμφωνα με το νόμο αυτόν, είναι τα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που συνιστώνται σύμφωνα με τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα από τους εκπροσώπους του συνόλου ή αντιπροσωπευτικού μέρους των ΣΑΟ, διαφόρων οικονομικών και επαγγελματικών οργανώσεων, ενώσεων ή φορέων που εκπροσωπούν όσους ασκούν δραστηριότητες σχετικές με την παραγωγή ή/και τη μεταποίηση ή/και την εμπορία και κατά περίπτωση την τυποποίηση ή τη διανομή αγροτικών προϊόντων και γενικά αγαθών του αγροτικού, αγροτοδιατροφικού, δασικού, κτηνοτροφικού, αλιευτικού και κάθε άλλου συναφούς τομέα αγροτικής παραγωγής, αρμοδιότητας του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.
2. Οι διεπαγγελματικές οργανώσεις, που είναι εγκατεστημένες στην Ελλάδα, μπορεί να αναγνωρίζονται ύστερα από αίτηση τους, με απόφαση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ύστερα από γνώμη της αρμόδιας υπηρεσίας του οικείου Υπουργείου, μόνο σε εθνικό επίπεδο, ανά κοινή ομάδα ομοειδών προϊόντων ή ανά προϊόν, εφόσον δραστηριοποιούνται μέσα στο πλαίσιο των κανόνων που ισχύουν κάθε φορά από την εθνική και κοινοτική νομοθεσία και αποσκοπούν κυρίως σε μια ή περισσότερες από τις ακόλουθες δραστηριότητες:
α) Στη συμβολή, το σχεδιασμό, τη διαμόρφωση και την εφαρμογή της στρατηγικής και των πολιτικών ανάπτυξης όλων των δραστηριοτήτων που αναφέρονται στην παράγραφο 1 και γενικότερα στη θεσμική στήριξη των προϊόντων στις αγορές.
β) Στον καθορισμό ειδικών θεμάτων και την προώθηση σύναψης συμφωνιών μεταξύ των μελών τους για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα ή για ορισμένη γεωγραφική περιοχή ή για την αντιμετώπιση συγκυριακών αναγκών, ιδίως με την κατάρτιση διεπαγγελματικών συμφωνιών ή κανόνων δράσης ή δεοντολογίας ή την εφαρμογή εναρμονισμένων πρακτικών εφόσον αυτές δεν αντιβαίνουν στην εθνική ή κοινοτική νομοθεσία.
γ) Στη συμβολή, την οργάνωση και τη διαχείριση των αγορών με διαφάνεια, καλύτερη προσαρμογή των προϊόντων σε προγράμματα ποιοτικής βελτίωσης τους και καλύτερο συντονισμό της διάθεσης τους.
δ) Στην ενίσχυση των μέτρων για την ασφάλεια των προϊόντων του αγροδιατροφικού κυρίως τομέα, ιδιαίτερα με ελέγχους των προϊόντων, χάριν της προστασίας των χρηστών και των καταναλωτών και στην ορθή διαχείριση των σημάτων ποιότητας, που χορηγούνται από τον Οργανισμό Πιστοποίησης και Επίβλεψης Γεωργικών Προϊόντων (Ο.Π.Ε.ΓΕ.Π.).
ε) Στην ανάπτυξη ερευνών, βελτίωση των γνώσεων, συγκέντρωση πληροφοριών, για τον προσανατολισμό της παραγωγής σε προϊόντα που ανταποκρίνονται περισσότερο στις ανάγκες της αγοράς, τις προτιμήσεις και τις προσδοκίες των καταναλωτών, ιδίως όσον αφορά την ποιότητα των προϊόντων, την προστασία των εδαφών και υδάτων και γενικά το σεβασμό του περιβάλλοντος.
στ) Στην προώθηση, προβολή και προστασία της βιολογικής γεωργίας και των ονομασιών προέλευσης, των γεωγραφικών ενδείξεων και των σημάτων ποιότητας.
3. Μόνο μια διεπαγγελματική οργάνωση μπορεί να αναγνωριστεί σε εθνικό επίπεδο ανά ομάδα ομοειδών προϊόντων ή ανά προϊόν Οι αναγνωρισμένες διεπαγγελματικές οργανώσεις εγγράφονται στο Μητρώο.
4. Η εποπτεία και ο έλεγχος των αναγνωρισμένων, σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου αυτού, διεπαγγελματικών οργανώσεων ανήκει στον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και ασκείται με την εγγραφή τους στο Μητρώο του παρόντος νόμου.
5. Με αποφάσεις του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, που δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, καθορίζονται:
α) Οι όροι, οι προϋποθέσεις και η διαδικασία για την αναγνώριση των διεπαγγελματικών οργανώσεων σε εθνικό επίπεδο, οι κατά περίπτωση ειδικότεροι σκοποί και δραστηριότητες τους, οι κανόνες της δράσης τους, οι υποχρεώσεις τους έναντι της Εποπτικής Αρχής, το περιεχόμενο και ο τρόπος άσκησης της εποπτείας και του ελέγχου αυτών, καθώς και οι λόγοι για τους οποίους επιτρέπεται ή επιβάλλεται η προσωρινή ή οριστική ανάκληση της πράξης αναγνώρισης τους ή η επιβολή άλλων κυρώσεων.
β) Οι όροι, οι προϋποθέσεις και η διαδικασία για την κήρυξη ως δεσμευτικών των διεπαγγελματικών συμφωνιών, κανόνων και εναρμονισμένων πρακτικών στα μέλη των αναγνωρισμένων διεπαγγελματικών οργανώσεων και για την επέκταση της δεσμευτικότητας αυτής και σε μη μέλη τους στις περιπτώσεις που επιτρέπεται από την κοινοτική νομοθεσία.
γ) Κάθε άλλο συναφές θέμα για την αποτελεσματική λειτουργία των διεπαγγελματικών οργανώσεων.
6. Το Ταμείο Γεωργίας και Κτηνοτροφίας μπορεί με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του, να χρηματοδοτεί διεπαγγελματικές οργανώσεις που υποβάλουν σχετικό αίτημα, με σκοπό την ενίσχυση του έργου τους.»

Ο Κανονισμός (ΕΚ) Αριθ. 1234/2007, ο λεγόμενος Κανονισμός Ενιαίας Κοινής Αγοράς, περιλαμβάνει διατάξεις σχετικά με τα γενικά κριτήρια αναγνώρισης και επισημοποιεί το ρόλο των ομάδων παραγωγών και των διεπαγγελματικών οργανώσεων . Το άρθρο 123 προβλέπει τη δυνατότητα για τα κράτη μέλη να αναγνωρίζουν ΔΟ στον τομέα του ελαιολάδου και των επιτραπέζιων ελιών και στον τομέα του καπνού. Το άρθρο 126 εισάγει την πληρωμή της εισφοράς από μη-μέλη για τον τομέα του καπνού (παρόμοια με τη σημερινή επέκταση των κανόνων σύμφωνα με το άρθρο 164 και 165 του Κανονισμού (ΕΕ) Αριθ. 1308/2013).

Η νέα Κοινή Οργάνωση Αγοράς του Κανονισμού (ΕΕ) Αριθ. 1308/2013 δίνει κεντρικό ρόλο στις ΟΠ και τις ΔΟ να επεκτείνονται στο εξής σε κάθε γεωργικό τομέα που καλύπτεται από την ΚΟΑ. Νέες διατάξεις περιλαμβάνονται στον Κανονισμό ΚΟΑ που ορίζουν ότι Κράτος Μέλος μπορεί να αποφασίσει να αναγνωρίσει επισήμως “Οργανώσεις Παραγωγών” ή “Διεπαγγελματικές Οργανώσεις” σε μια σειρά από τομείς, όπως αναφέρεται στο άρθρο 1 παρ. 2 του εν λόγω Κανονισμού.

Προϋποθέσεις για την αναγνώριση των ΔΟ: Το βασικό στοιχείο του κεφαλαίου αυτού είναι η απαίτηση της αναγνώρισης. Το καθεστώς μιας αναγνωρισμένης ΔΟ χορηγεί στις ΔΟ ορισμένα προνόμια, π.χ. με τη μορφή ότι οι συμφωνίες των ΔΟ μπορούν να επεκταθούν από το Κράτος Μέλος στα μη μέλη, Άρθρο 164, και ότι οι ΔΟ μπορούν να επωφεληθούν των παρεκκλίσεων του ανταγωνισμού, υπό ορισμένες συνθήκες, Άρθρο 210.

Η αναγνώριση μιας ΔΟ είναι αρμοδιότητα των Κρατών Μελών και πρέπει να αποφασίζεται από την αρμόδια εθνική αρχή, κατόπιν αιτήματος. Το κράτος μέλος είναι σε γενικές γραμμές ελεύθερο να αποφασίσει σχετικά με την αναγνώριση μιας ΔΟ (βλέπε Άρθρο 157 του Κανονισμού (ΕΕ) Αριθ. 1308/2013, το κράτος μέλος «μπορεί», κατόπιν αιτήματος να αναγνωρίζει ΔΟ). Είναι μόνο για ορισμένους τομείς, και συγκεκριμένα το ελαιόλαδο, τις επιτραπέζιες ελιές και τον τομέα του καπνού η αναγνώριση υποχρεωτική («πρέπει» να αναγνωρίζει, βλέπε άρθρο 159 του Κανονισμού (ΕΕ) Αριθ 1308/2013.

Περαιτέρω, ενώ το Κράτος Μέλος είναι υπεύθυνο για την αναγνώριση, θα πρέπει να ενημερώσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με αυτό. Σύμφωνα με το άρθρο 158 του Κανονισμού (ΕΕ) Αριθ. 1308/2013, το Κράτος Μέλος πρέπει να ενημερώνει την Επιτροπή μέχρι τις 31 Μαρτίου κάθε έτους για κάθε απόφαση έγκρισης, άρνηση ή ανάκληση της αναγνώρισης, που λαμβάνεται κατά τη διάρκεια του προηγούμενου ημερολογιακού έτους.

Το πιο σημαντικό είναι ότι το Κράτος Μέλος θα πρέπει να τηρεί τις απαιτήσεις για τις οποίες ο Κανονισμός (ΕΕ) Αριθ. 1308/2013 ορίζει, ειδικούς κανόνες σχετικά με την αναγνώριση των ΔΟ και τις δραστηριότητές τους. Πιο συγκεκριμένα, το άρθρο 157 παρ. 1 του Κανονισμού (ΕΕ) 1308/2013 ορίζει ότι, κατόπιν αιτήσεως, τα Κράτη Μέλη μπορούν να αναγνωρίζουν ΔΟ σε ένα συγκεκριμένο τομέα που αναφέρεται στο άρθρο 1 παρ.2.

Τα κράτη μέλη μπορούν να αναγνωρίσουν ΔΟ που πληρούν τους ακόλουθους γενικούς όρους:

1. 1. 1. 1. • Αποτελούνται από εκπροσώπους οικονομικών δραστηριοτήτων που συνδέονται με την παραγωγή και με τουλάχιστον ένα από τα ακόλουθα στάδια της αλυσίδας εφοδιασμού: επεξεργασία ή εμπορία, συμπεριλαμβανομένης της διανομής, προϊόντων σε έναν ή περισσότερους τομείς.
            • Προκύπτουν από την πρωτοβουλία του συνόλου ή μέρους των οργανώσεων ή ενώσεων που τις αποτελούν
            • Επιδιώκουν, προς το συμφέρον των μελών τους και των καταναλωτών, έναν συγκεκριμένο στόχο, που μπορεί να περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τις ακόλουθες δραστηριότητες:

• Βελτίωση της γνώσης και της διαφάνειας της παραγωγής και της αγοράς μέσω της δημοσίευσης των σχετικών στατιστικών στοιχείων σε συγκεντρωτική μορφή, καθώς και μέσω της ανάλυσης των μελλοντικών εξελίξεων της αγοράς
• Διεξαγωγή έρευνας αγοράς και οικονομικών μελετών, προκειμένου να βελτιωθεί η εμπορία των προϊόντων
• Διερεύνηση δυνητικών αγορών για εξαγωγή
• Σύνταξη πρότυπης σύμβασης σύμφωνα με τους κανόνες της ΕΕ για την προμήθεια γεωργικών προϊόντων και μεταποιημένων προϊόντων στο πλαίσιο των σχέσεων μεταξύ επιχειρήσεων (B2B)
• Διεξαγωγή έρευνας με στόχο την καινοτομία, τη βελτιστοποίηση και τη βελτίωση της παραγωγής με σκοπό την προσαρμογή στις απαιτήσεις της αγοράς.
• Διασφάλιση της συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις της ασφάλειας των τροφίμων, της υγείας των ζώων και την καλή διαβίωση των ζώων καθώς και με την προστασία του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων και την αναζήτηση τρόπων μείωσης της χρήσης κτηνιατρικών και φυτοπροστατευτικών προϊόντων και αξιοποίηση των δυνατοτήτων που προσφέρονται από τη βιολογική γεωργία, καθώς και από τα συστήματα ποιότητας της ΕΕ.

Εκτός από τα γενικά κριτήρια που καθορίζονται από το Άρθρο 157 παρ.1, το άρθρο 158 του Κανονισμού προβλέπει πρόσθετες προϋποθέσεις που πρέπει να πληρούν οι ΔΟ για να απολαύουν το καθεστώς των αναγνωρισμένων φορέων. Ειδικότερα, πρέπει:

1. 1. 1. 1. • Να ασκούν τις δραστηριότητές τους σε μία ή περισσότερες περιοχές του οικείου εδάφους
            • Να εκπροσωπούν ένα σημαντικό μερίδιο των οικονομικών δραστηριοτήτων που αναφέρονται στο στοιχείο (α) του άρθρου 157 παρ. 1 και
            • Να μην ασχολούνται οι ίδιες με την παραγωγή, τη μεταποίηση ή την εμπορία, με μοναδική εξαίρεση τις ΔΟ που ιδρύθηκαν για τους τομείς ελαιολάδου, των επιτραπέζιων ελιών και του καπνού, σύμφωνα με το άρθρο 162 του Κανονισμού (ΕΕ) Άριθ. 1308/2013.

Ειδικοί όροι ισχύουν για τους ακόλουθους τομείς: το ελαιόλαδο και τις επιτραπέζιες ελιές (Άρθρο 162), τον καπνό (Άρθρο 162), το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα (Άρθρο 157 παρ. 3 και 163)

Προνόμια που απορρέουν από το καθεστώς της αναγνώρισης: Ο Κανονισμός (ΕΕ) Αριθ. 1308/2013 προβλέπει ότι μια αναγνωρισμένη ΔΟ απολαμβάνει ορισμένα προνόμια σε σχέση με τη διαχείριση του εφοδιασμού για ορισμένους τομείς:

1. 1. 1. 1. • Χορήγηση της δυνατότητας να επεκτείνει τους κανόνες της σε μη μέλη, και
            • Στήριξη σε παρεκκλίσεις από τους κανόνες του ανταγωνισμού, υπό ορισμένες προϋποθέσεις.

Κανόνες για τη διαχείριση της προσφοράς: Ο Κανονισμός (ΕΕ) Αριθ. 1308/2013 προβλέπει ότι στις αναγνωρισμένες διεπαγγελματικές οργανώσεις μπορεί να επιτραπεί η εφαρμογή ορισμένων μέτρων διαχείρισης της προσφοράς σε συγκεκριμένους τομείς. Κατόπιν αιτήματος μιας αναγνωρισμένης ΔΟ, σε ένα Κράτος Μέλος μπορεί να επιτραπεί, για περιορισμένο χρονικό διάστημα, να καθοριστούν δεσμευτικοί κανόνες για την προσφορά τυριού (Άρθρο 150) ή ζαμπόν (Άρθρο 172), με καθεστώς προστατευόμενης ονομασίες προελεύσεως(ΠΟΠ ) ή προστατευόμενης γεωγραφικής ένδειξης (ΠΓΕ).

Ενώ για τους δύο αυτούς τομείς, επίσης, οι οργανώσεις παραγωγών μπορούν να υποβάλουν παρόμοιο αίτημα, στον αμπελοοινικό τομέα, είναι κυρίως οι ΔΟ οι οποίες μπορούν να καθορίζουν κανόνες εμπορίας για τη βελτίωση και τη σταθεροποίηση της κοινής αγοράς στον τομέα του οίνου, του Άρθρου 167. Όπως και για το τυρί και ζαμπόν, μόνο αναγνωρισμένες ΔΟ καθορίζουν τους αντίστοιχους κανόνες.

1. 1. 1. 1. • Κατά παρέκκλιση από το καθεστώς που περιγράφεται ανωτέρω, ο Κανονισμός (ΕΕ) Αριθ. 1308/2013 καθορίζει μια υποχρέωση των κρατών μελών να χορηγούν την αναγνώριση σε ΔΟ κάθε φορά που υποβάλλεται αίτηση στο πλαίσιο ορισμένων ειδικών τομέων. Οι τομείς αυτοί είναι το ελαιόλαδο, οι επιτραπέζιες ελιές και ο καπνός (άρθρο 159 σημείο (β)).

Παρεκκλίσεις από τους κανόνες ανταγωνισμού: Το άρθρο 210 του Κανονισμού για τις ΚΟΑ περιλαμβάνει ειδική διάταξη που είναι διαθέσιμη μόνο σε αναγνωρισμένες ΔΟ, παρέχοντας τη δυνατότητα να επωφεληθούν από ορισμένες παρεκκλίσεις από τους κανόνες του ανταγωνισμού, ύστερα από την κοινοποίηση της σχετικής συμφωνίας της ΔΟ στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η διάταξη αυτή θα περιγραφεί με περισσότερη λεπτομέρεια στο Κεφάλαιο 2.2 για τις ΔΟ στο πλαίσιο της σχέσης μεταξύ της νομοθεσίας για τη γεωργία και τον ανταγωνισμό.

Γενικές διατάξεις

Αν και δεν αναφέρεται άμεσα στον παραγωγό ή στις ΔΟ, ο Κανονισμός (ΕΕ) Αριθ. 1308/2013 περιλαμβάνει διατάξεις οι οποίες είναι / μπορεί να είναι χρήσιμες για την ανάλυση. Το άρθρο 168 του Κανονισμού (ΕΕ) Αριθ. 1308/2013 επιτρέπει στα κράτη μέλη να αποφασίσουν ότι οι παραδόσεις των προϊόντων που προέρχονται από έναν τομέα που αναφέρεται στο Άρθρο 1 (2), εκτός από το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τη ζάχαρη από έναν παραγωγό σε έναν επεξεργαστή πρέπει να καλύπτονται από γραπτή σύμβαση μεταξύ των μερών. Οι ΔΟ μπορεί να είναι καθοριστικές για το εν λόγω έργο με τη σύνταξη των τυποποιημένων συμβάσεων. Αυτό έχει αναγνωριστεί ως ένας από τους στόχους της ΔΟ στο άρθρο 157 (1) (γ)του Κανονισμού (ΕΕ) Αριθ. 1308/2013.

Τέλος, τα άρθρα 173, 174 και 175 του κανονισμού (ΕΕ) Αριθ. 1308/2013 εξουσιοδοτούν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να θεσπίσει πράξεις εκχώρησης και εφαρμογής, επίσης, αλλά όχι μόνο, με αναφορά σε αυτές τις διατάξεις που διέπουν την αναγνώριση, τις δραστηριότητες και τη λειτουργία των ΔΟ.

Συμπέρασμα:Πάνω από είκοσι χρόνια μετά την Ανακοίνωση της Επιτροπής , οι ΔΟ είναι επίσημα μέρος του ρυθμιστικού καθεστώτος της ΚΓΠ για όλους τους τομείς. Ουσιαστικά, ο Κανονισμός (ΕΕ) Αριθ 1308/2013 αναγνωρίζει το σημαντικό ρόλο που μπορεί να διαδραματίσουν οι ΔΟ στην:

• Προώθηση του διαλόγου μεταξύ των διαφόρων φορέων της αλυσίδας εφοδιασμού
• Προώθηση των βέλτιστων πρακτικών, και
• Διασφάλιση της διαφάνειας στην αγορά

Επέκταση των κανόνων, άρθρο 164: Όπως οι ΟΠ και οι ενώσεις τους, οι ΔΟ που λειτουργούν σε μια συγκεκριμένη οικονομική περιοχή ενός Κράτους Μέλους μπορούν να ζητήσουν από τις εθνικές αρχές του τελευταίου να επεκταθούν σε επιχειρήσεις που δεν είναι μέλη – με δεσμευτικά αποτελέσματα αν και για περιορισμένο χρονικό διάστημα – ορισμένες από τις συμφωνίες, αποφάσεις ή εναρμονισμένες πρακτικές που εφαρμόζονται σε αυτές. Σύμφωνα με το Άρθρο 164 παρ. 4, οι εν λόγω συμφωνίες, αποφάσεις ή πρακτικές μπορεί να αφορούν πολλές δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένων, αλλά όχι μόνο, της παραγωγής και της διάθεσης εκθέσεων, κανόνων παραγωγής αυστηρότερων από την ΕΕ ή την εθνική νομοθεσία,κατάρτισης τυποποιημένων συμβάσεων, μέτρων για την προστασία της βιολογικής γεωργίας και των προϊόντων στο πλαίσιο συστημάτων για την ποιότητα.

Για τους κανόνες που ισχύουν για τις ΔΟ να επεκταθούν και σε μη μέλη, η εν λόγω ΔΟ πρέπει να είναι αντιπροσωπευτική της παραγωγής, του εμπορίου ή της επεξεργασίας ενός προϊόντος ή μιας κατηγορίας προϊόντων στη σχετική οικονομική ζώνη του οικείου κράτους μέλους. Πιο συγκεκριμένα, θα πρέπει να αντιπροσωπεύει τουλάχιστον το 2/3 του συνολικού όγκου της σχετικής δραστηριότητας στην εν λόγω περιοχή (Άρθρο 164 παρ. 1 και παρ. 3 στοιχείο (α) (ii)).

Όταν λαμβάνονται αποφάσεις που αφορούν την επέκταση των κανόνων, τα Κράτη Μέλη πρέπει να γνωρίζουν ότι αυτές υπόκεινται σε επαρκή δημοσιότητα και αμέσως να κοινοποιούνται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Άρθρο 164 παρ. 4 και 5). Όταν υιοθετούνται αποφάσεις του εξεταζόμενου τύπου, τα κράτη μέλη, μετά από διαβούλευση με τους ενδιαφερόμενους φορείς, μπορούν επίσης να απαιτούν από μη-μέλη να καταβάλλουν το σύνολο ή μέρος των χρηματοδοτικών συνεισφορών που καταβάλλονται από τα μέλη των ΔΟ (άρθρο 165).

Θα μπορούσε να παρατηρηθεί ότι η αρχή της επέκτασης των κανόνων σπάνια εφαρμόζεται εκτός Γαλλίας. Αυτό οδηγεί σε πολλές περιπτώσεις που ο προϋπολογισμός των ΔΟ είναι πολύ χαμηλός, για να ξεκινήσει μια διεπαγγελματική δυναμική ή ακόμη και σε περιπτώσεις που οι ΔΟ δεν πραγματοποιούν καμία δραστηριότητα για αρκετά χρόνια.

Τα μέλη των ΔΟ κυρίως ορίζονται σύμφωνα με το Άρθρο 157 παρ. 1 α ) του Κανονισμού (ΕΕ) Αριθ. 1308/2013 (Οι ΔΟ “αποτελούνται από εκπροσώπους οικονομικών δραστηριοτήτων που συνδέονται με την παραγωγή και με τουλάχιστον ένα από τα ακόλουθα στάδια της αλυσίδας εφοδιασμού: η επεξεργασία ή εμπορία, συμπεριλαμβανομένης της διανομής των προϊόντων σε έναν ή περισσότερους τομείς”).

Η εθνική νομοθεσία δεν περιλαμβάνει πιο λεπτομερείς διατάξεις όσον αφορά τους τύπους των

«οργανώσεων» που θα μπορούσαν να είναι μέλη των ΔΟ.

Οπότε, η συμμετοχή μπορεί να πάρει διάφορες μορφές όπως:

• Μεμονωμένους παραγωγούς που οργανώνονται σε οποιαδήποτε από τις νομικές μορφές που οι παραγωγοί θα μπορούσαν να λάβουν. 
• Ατομικές ιδιωτικές εταιρείες (π.χ. τα μέλη της ΔΟ σπόρων στην Ουγγαρία είναι ατομικές ιδιωτικές εταιρείες που παράγουν νέες ποικιλίες και, ενδεχομένως, παράγουν σπόρους, επίσης οργανώσεις όπως οι συνεταιρισμοί που παράγουν σπόρους, και ιδιώτες έμποροι σπόρων οργανωμένοι ως ιδιωτικές εταιρείες είναι επίσης μέλη της ΔΟ).
• Τομεακές ενώσεις που αποτελούνται από μέλη που προέρχονται από το ίδιο στάδιο της αλυσίδας εφοδιασμού. Αυτή είναι η πλειονότητα των περιπτώσεων. Π.χ. στην Ολλανδία και στην περίπτωση της DairyNL τα ιδρυτικά μέλη είναι η Ολλανδική Οργάνωση Επεξεργαστών Γάλακτος NZO (Nederlandse Zuivel Organisatie) και η Ένωση των Ολλανδών Γεωργών LTO (Land-en Tuinbouw Organisatie), ενώ τα μέλη της ΔΟ OVONED στον τομέα των αυγών είναι η Ένωση Γεωργών της Ολλανδίας LTO / NOP, η κλαδική οργάνωση για το εμπόριο στον τομέα των αυγών ANEVEI και η Ένωση των εκτροφέων πουλερικών NVP.
• Οι Ενώσεις Γεωργών ή οι τομεακές επιτροπές τους. Στην Ισπανία, τα συνδικάτα των γεωργών (π.χ. COAG, ASAJA) είναι άμεσα μέλη πολλών ΔΟ. Στη Γαλλία, τα συνδικάτα των γεωργών συμμετέχουν σε όλες τις εθνικές ΔΟ. Το πιο αντιπροσωπευτικό Συνδικάτο (δηλαδή η FNSEA) έμμεσα εκπροσωπείται στις ΔΟ μέσω τομεακών επιτροπών (π.χ. η Fédération Nationale des Producteurs de lait-FNPL- Εθνική Ομοσπονδία Γαλακτοπαραγωγών). Οι μειοψηφικές Ενώσεις (π.χ. Coordination Rurale, Confédération Paysanne) είναι μέλη σε λίγες ΔΟ υπό τη δική τους νομική οντότητα. Το ίδιο ισχύει και για την Ολλανδία, όπου η LTO είναι παρούσα σε όλες τις ΔΟ ως η μεγαλύτερη γενική ένωση γεωργών, ενώ οι μικρότερες ενώσεις γεωργών που δραστηριοποιούνται σε ένα μόνο τομέα συμμετέχουν σε συγκεκριμένες ΔΟ.
• Οι εθνικές που είναι ανεξάρτητες δομές που μπορούν να είναι μέλη μιας ΔΟ. Οι οργανώσεις αυτές εφαρμόζουν ενεργά προγράμματα που εγκρίνονται από τη ΔΟ, καθώς και πρόσθετες δράσεις για τις δραστηριότητες που εκπροσωπούν. Το πιο προφανές παράδειγμα αυτού του τύπου ΔΟ είναι η ANIFELT, η γαλλική ΔΟ για τα μεταποιημένα οπωροκηπευτικά, η οποία αποτελείται από 5 μέλη καθένα από τα οποία είναι μη αναγνωρισμένη ΔΟ.